Wstęp
Cześć, mam na imię Julia. Niedługo skończę 17 lat.
Moje życie jest piękne. Mam duży dom, bogatych rodziców, urocze młodsze rodzeństwo i jestem szczęśliwa. Heh ..
Szczerze ? Nie jestem szczęśliwa, nigdy nie byłam. Może wydawać się, ze pieniądze dają szczęście, ale to nieprawda. Ja od zawsze pragnęłam miłości. A moi rodzice nigdy nie mieli dla mnie czasu, byłam przeszkodą dla nich. Moje narodziny zniszczyły im wszystkie plany. Można powiedzieć, ze to mi przyszło być czarną owcą w mojej rodzinie. Jedyną osobą od której czuję miłość w mojej rodzinie jest moja babcia. Tak, to ona zastępowała mi rodziców.. ona uczyła mnie najważniejszych rzeczy. Ona nauczyła mnie żyć.
Ale to wszystko nie jest takie piękne. Kilka lat temu moi rodzice pokłócili się z nią i od tego czasu widuje ją jedynie w święta, wakacje i ferie. Można powiedzieć, ze zostałam sama. Nie mam chłopaka, ani koleżanek. Chodzę do żeńskiego liceum. Nie ma żadnego chłopaka, a dziewczyny są przepełnione sztucznością, rządzą pieniędzy i sławy. To nie mój świat. Mieszkam w najbogatszej dzielnicy w mieście, jednak życia nauczyłam się na blokach. W dzielnicy która nie cieszy się dobrą sławą. Tam gdzie mieszka moja babcia, rodzice nie pozwalają nam tam jeździć. Ale niedługo wakacje, planuje wyruszyć do mojej babci. Nie widziałam już jej kilka miesięcy, a telefony nie zastąpią mi tego ciepła jakie od niej bije. Właśnie kilka lat temu kiedy byłam u niej zobaczyłam coś co zmieniło całe moje życie..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz